Ενας επαναστάτης
Στα βόρεια σύνορα της χώρας τον είχαν συλλάβει για... κατασκοπεία, επειδή, αντί να κάαααθεαται και να ξεκουράζεται από τη θητεία, επέμενε να μελετήσει επιστημονικά τη Μολυβδοσκέπαστη της Ηπείρου, αμέσως μόλις είχε απολυθεί από φαντάρος. Πριν καν πάρει πίσω την ταυτότητά του. Στη Ναύπακτο είχε κρεμαστεί από ένα σκοινί στον γκρεμό, για να δει κάποια κεραμικά εντοιχισμένα εξωτερικά σε μια μονή, κινδυνεύοντας να σκοτωθεί.
Στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, (που το αγαπούσε τόσο ώστε οι κόρες του, όταν ήταν μικρές, να το αποκαλούν με φυσικότητα «το μουσείο του μπαμπά») έκανε όλους να μείνουν με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό.
Και δεν ήταν μόνο αυτά τα όσα έκανε ο Δημήτρης Κωνστάντιος στη μικρή, αλλά γεμάτη από αγώνες, προβληματισμούς και επιτυχίες, ζωή του. Ο ίδιος ήταν που δεν δίστασε ποτέ να υψώσει τη φωνή του και να πει «όχι» όταν και όποτε χρειάστηκε. Δημοκρατικός και πρωτοπόρος, αγαπούσε τα νιάτα και ανεδείκνυε διαρκώς νεαρούς συνεργάτες. Αρχαιολόγος με μεγάλη πείρα στα ανασκαφικά και αναστηλωτικά έργα (καθώς ηγήθηκε ανασκαφών και αναστηλώσεων για είκοσι χρόνια σε ολόκληρη τη χώρα), ευφυής επιστήμονας και πανεπιστημιακός δάσκαλος, δραστήριο συνδικαλιστικό στέλεχος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, δεν έμενε στιγμή ήσυχος.
«Ο Δημήτρης ήταν ένας επαναστάτης» μας είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων Δημήτρης Αθανασούλης. «Ως επιστήμονας, πήρε την αρχαιολογία από το ιερατείο των ειδημόνων και την παρέδωσε στην Αγορά των πολιτών. Ως μαχόμενος αρχαιολόγος είδε τον πολίτη και την τοπική κοινωνία όχι ως αντιπάλους των μνημείων, αλλά ως δυνάμει συμμάχους στον αγώνα για την προστασία τους. Ως διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου μετέτρεψε το μαυσωλείο της τέχνης σε εργοστάσιο παραγωγής πολιτισμού.
Οπως όλοι οι γνήσιοι επαναστάτες, ξεκίνησε εκπροσωπώντας μια φωτισμένη πρωτοπορία στο τέλος όμως, πριν τον πρόωρο χαμό του, ευτύχησε να δει τις αντιλήψεις του και τις ιδέες του για την αρχαιολογία και τα μνημεία να μετατρέπονται σε κυρίαρχη ιδεολογία για τους Ελληνες αρχαιολόγους».
Κι όμως η είδηση του θανάτου του δεν έφτασε μέχρι τα μέσα (πολύ) μαζικής ενημέρωσης, τους τηλεοπτικούς σταθμούς δηλαδή. Τι ντροπή για την Ελλάδα...
Στα βόρεια σύνορα της χώρας τον είχαν συλλάβει για... κατασκοπεία, επειδή, αντί να κάαααθεαται και να ξεκουράζεται από τη θητεία, επέμενε να μελετήσει επιστημονικά τη Μολυβδοσκέπαστη της Ηπείρου, αμέσως μόλις είχε απολυθεί από φαντάρος. Πριν καν πάρει πίσω την ταυτότητά του. Στη Ναύπακτο είχε κρεμαστεί από ένα σκοινί στον γκρεμό, για να δει κάποια κεραμικά εντοιχισμένα εξωτερικά σε μια μονή, κινδυνεύοντας να σκοτωθεί.
Στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, (που το αγαπούσε τόσο ώστε οι κόρες του, όταν ήταν μικρές, να το αποκαλούν με φυσικότητα «το μουσείο του μπαμπά») έκανε όλους να μείνουν με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό.
Και δεν ήταν μόνο αυτά τα όσα έκανε ο Δημήτρης Κωνστάντιος στη μικρή, αλλά γεμάτη από αγώνες, προβληματισμούς και επιτυχίες, ζωή του. Ο ίδιος ήταν που δεν δίστασε ποτέ να υψώσει τη φωνή του και να πει «όχι» όταν και όποτε χρειάστηκε. Δημοκρατικός και πρωτοπόρος, αγαπούσε τα νιάτα και ανεδείκνυε διαρκώς νεαρούς συνεργάτες. Αρχαιολόγος με μεγάλη πείρα στα ανασκαφικά και αναστηλωτικά έργα (καθώς ηγήθηκε ανασκαφών και αναστηλώσεων για είκοσι χρόνια σε ολόκληρη τη χώρα), ευφυής επιστήμονας και πανεπιστημιακός δάσκαλος, δραστήριο συνδικαλιστικό στέλεχος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, δεν έμενε στιγμή ήσυχος.
«Ο Δημήτρης ήταν ένας επαναστάτης» μας είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων Δημήτρης Αθανασούλης. «Ως επιστήμονας, πήρε την αρχαιολογία από το ιερατείο των ειδημόνων και την παρέδωσε στην Αγορά των πολιτών. Ως μαχόμενος αρχαιολόγος είδε τον πολίτη και την τοπική κοινωνία όχι ως αντιπάλους των μνημείων, αλλά ως δυνάμει συμμάχους στον αγώνα για την προστασία τους. Ως διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου μετέτρεψε το μαυσωλείο της τέχνης σε εργοστάσιο παραγωγής πολιτισμού.
Οπως όλοι οι γνήσιοι επαναστάτες, ξεκίνησε εκπροσωπώντας μια φωτισμένη πρωτοπορία στο τέλος όμως, πριν τον πρόωρο χαμό του, ευτύχησε να δει τις αντιλήψεις του και τις ιδέες του για την αρχαιολογία και τα μνημεία να μετατρέπονται σε κυρίαρχη ιδεολογία για τους Ελληνες αρχαιολόγους».
Κι όμως η είδηση του θανάτου του δεν έφτασε μέχρι τα μέσα (πολύ) μαζικής ενημέρωσης, τους τηλεοπτικούς σταθμούς δηλαδή. Τι ντροπή για την Ελλάδα...
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗakotti@pegasus.gr